Advokati lidera Demokratskog fronta Milana Kneževića i Andrije Mandića, Dušan Radosavljević i Miroje Jovanović, predali su juče Apelacionom sudu žalbe na presudu u predmetu „Državni udar“.

Oni su tražili novo suđenje, ali pred drugim sudskim vijećem, i ukazali na oko 15 bitnih povreda prava tokom postupka. Kako su naglasili, ukoliko sud bude nepristrasno pristupio ovom predmetu i žalbama, dovoljan će biti ključni dokaz da svjedok saradnik nije govorio istinu. Precizirali su da se radi o zvaničnom dokumentu koji je uputila Ruska Federacija i koji su ranije dostavili Višem sudu u Podgorici. Taj dokument potvrđuje da je Sinđelić na sudu lagao i da nije ušao u Rusiju kroz, kako je tvrdio, tajne prolaze. U tom dokumentu piše da on nije ni napuštao aerodrom Šeremetjevo i da je prvim avionom vraćen u Beograd. – Svjedok saradnik je na sudu iznio potpunu izmišljotinu o navodnom „zaobilaženju“ pasoške kontrole, objašnjavajući da ga je Edi proveo kroz hodnike kuda prolazi njihova služba mimo pasoške kontrole.

Ako se bude primjenjivao zakon, prvostepena presuda ne može da opstane. Taj način tumačenja ZKP-a je bio potpuno naopak. Prvostepeni sud je ignorisao jednu od odluka Apelacionog suda Crne Gore. Tokom ovog postupka smo imali jedno rješenje gdje je ukinuto rješenje prvostepenog suda, oni nikada nisu odlučili o tome – napisao je između ostalog advokat Radosavljević u žalbi na 300 strana.

On smatra da su ključni dokazi takvog kvaliteta da nije mogla da bude donijeta ovakva presuda

Njegov kolega Miroje Jovanović je istakao da je tužilaštvo povjerovalo psihičkom bolesniku, a ne onima kojima je trebalo.

– Prvostepeno vijeće je poklonilo vjeru psihijatrijski liječenom ubici, a nije povjeravovalo službenom dokumentu službi Ruske Federacije i forenzičkim dokazima, i tu imamo veliki problem. Posebno je zabrinjavajuća činjenica da je prvostepeno vijeće onako maliciozno i pogrešno tumačilo službeni dokument Ruske Federacije. Ja ću podsjetiti da sam sudu dostavio dokument u kom se vidi da Saša Sinđelić nije prešao granicu 27. decembra 2017, kako je tvrdio na suđenju – ukazao je Jovanović u žalbi napisanoj na 380 strana.

On je ponovo objelodanio dokument koji je odbrana dobila iz Rusije.

– U vezi sa Vašim dopisima od 30. jula 2018. predsjedniku Ruske Federacije V.V. Putinu, sekretaru Savjeta bezbjednosti Ruske Federacije N.P. Patruševu, a takođe Vladi Ruske Federacije, saopštavamo da se, u skladu sa članom 4 Sporazuma između Vlade Ruske Federacije i Vlade Republike Srbije o uslovima uzajamnih putovanja državljana Ruske Federacije i državljana Republike Srbije od 20. februara 2009. g. i članom 11 Zakona Ruske Federacije od 1. aprila 1993.godine br. 4730-1 O državnoj granici Ruske Federacije, ulazak državljana Republike Srbije na teritoriju Ruske Federacije vrši isključivo preko lokacija za prelaz. Ujedno vas obavještavamo da je, po saznanjima nadležnih organa Ruske Federacije, dana 27. septembra 2016. godine državljanin Republike Srbije Sinđelić Saša, datum rođenja 11. jul 1980, doletio na međunarodni aerodrom Šeremetjevo letom iz Beograda. Istoga dana, ne prešavši državnu i carinsku granicu Ruske Federacije, iz zone tranzita aerodroma Šeremetjevo odleteo je u Beograd – piše u tom dokumentu.

Uz žalbu, advokat Jovanović je sudu dostavio i ovjerenu kopiju pisanog akta Ministarstva inostranih poslova Rusije broj 212-02/4ED od dana 5.9.2018. godine. On podsjeća da je taj dokument dostavio i na glavnom pretresu 4.oktobra 2018. godine, a original je sudskom vijeću dostavljen takođe na glavnom pretresu 11.oktobra 2018. godine.

On je podsjetio da je 2.jula 2018, po nalogu Administracije predsjednika, obaviješten od strane FSB da će oni i Ministarstvo spoljnih poslova Rusije pripremiti konsolidovani odgovor ruske strane.

– Dana 8.avgusta 2018. godine, MSP RF i FSB dobijaju od Vlade Ruske Federacije nalog da „zajednički razmotre“ predmetnu stvar i konačno, nakon zajedničkog razmatranja, priprema se „konsolidovani odgovor ruske strane“, koji se daje 5.septembra 2018. godine preko Ministarstva inostranih poslova RF – predočio je Jovanović.

On je istakao da je sudsko vijeće imalo vremena da ovu činjenicu u potpunosti razjasni, samo da je to tražilo od branioca ili od Ruske Federacije.

– Pošto nije, odbrana je sada bila prinuđena da pojašnjava ono što je moralo biti jasno svakome ko je položio predmet Međunarodno javno pravo. Prvostepeno vijeće, ponovo navodimo, kao da uopšte nije čitalo predmetni akt MSP Rusije u kojem se pozivaju na svoj konkretan unutrašnji propis, pa tako kao mjerodavno unutrašnje pravo o ulasku putnika u Rusku Federaciju navode član 11 Zakona Ruske Federacije od 1. aprila 1993.G. br. 4730-1 O državnoj granici Ruske Federacije i daju vrlo preciznu formulaciju da je Saša Sinđelić boravio na aerodromu Šeremetjevo 27.9.2016. godine „ne prešavši državnu i carinsku granicu Ruske Federacije“. Prvo, ako nešto nije bilo jasno postupajućem vijeću prvog stepena, a očigledno da nije, moglo je službenim putem zatražiti sadržaj i značaj odredbe člana 11. zakona koji se navodi u Aktu MIP RF od dana 5.9.2018. godine. Takođe, ako je prvostepenom vijeću bilo nejasno (ali sud bi trebalo da zna pravo, jer su pravila o režimu carinske i državne granice identična u svim evropskim državama van prostora EEZ), moglo je – a nije – da traži objašnjenje šta je to državna, a šta carinska granica u smislu navedenog. Notorno je i opštepoznato da prilikom dolaska, doleta na aerodrom, putnici najprije prolaze kontrolu granične policije, a potom podižu prtljag, te da nakon toga slijedi carinski organ koji takođe ima svoja ovlašćenja – piše u žalbi.

Jovanović smatra da je ova činjenica toliko očigledna da nema potrebe da se dalje elaborira, „ali će odbrana to učiniti upravo jer je svjedok saradnik, lažno svjedočeći o svom ‘misterioznom‘ zaobilaženju pasoške kontrole uz pomoć ‘Edija’, sve zajedno sa vijećem i tužiocem, zaboravio bitnu stvar, a to je da poslije pasoške kontrole slijedi carinska kontrola“.

Branilac Milana Kneževića, advokat Dušan Radosavljević, ocijenio je da je ​obrazloženje prvostepene presude napisano na takav način da se presuda uopšte i ne može ispitati jer, bez obzira na opširnost, može se jasno zaključiti da je sud imao selektivan pristup činjeničnoj građi, i to sve ne štetu okrivljenih.

– Pored toga, sud je pogrešno i nepotpuno utvrdio činjenično stanje obrazloženo prvostepenom presudom. Na osnovu toga je i pogrešno primijenjen krivični zakon. Sud je čak povrijedio zakon i prilikom odlučivanja o vrsti i visini krivične sankcije. U konkretnom slučaju, jedina moguća i zakonita odluka koju je sud trebalo da donese je oslobađajuća presuda. Međutim, nakon krivičnog postupka i gotovo nevjerovatnih 170 glavnih pretresa, sud, stvarajući privid zakonitosti, primjenjuje neshvatljive rezone na osnovu kojih donosi osuđujuću presudu, koja, i što se tiče odluke o krivičnoj sankciji, nema argumente, imajući u vidu sve okolnosti konkretnog slučaja – zaključio je Kneževićev branilac.

M.V.RAKČEVIĆ

VJ.DAMJANOVIĆ

---

Radosavljević: Pisano mnogo, a ništa nije rečeno

​Advokat Dušan Radosavljević u žalbi je ocijenio da je u presudi dosta pisano, a da ništa nije rečeno.
– U zavisnosti od pristupa drugostepenog suda, smatram da postoji mogućnost da se presuda preinači i moj klijent oslobodi od optužbe, ili da se prvostepena presuda ukine i predmet vrati prvostepenom sudu na ponovljeni postupak, ali pred izmijenjenim sudskim vijećem, o čemu će kasnije biti riječi. U slučaju da drugostepeni sud zaključi da je potrebno da se činjenično stanje potpuno i pravilno utvrdi, kao jedan od predloga u tom smislu možda je svrsishodno održati glavni pretres pred drugostepenim sudom. U svakom slučaju, tražim da budem pozvan na javnu sjednicu ili glavni pretres pred drugostepenim sudom – navodi se u žalbi Kneževićevog advokata.
Ova presuda, po njegovoj ocjeni, produkt je jednog neobično dugog suđenja, ne što se tiče trajanja sudskog postupka, već zbog više od 170 održanih glavnih pretresa.
– Na osnovu toga bi se moglo zaključiti da je sud imao dovoljno vremena da utvrdi sve činjenice koje su od značaja za presuđenje. Nažalost, to se nije desilo. Dobili smo pisani otpravak presude na 678 stranica, gdje se piše puno, ali se ne kaže mnogo – zaključio je advokat Radosavljević.